Acı, büyütmenin bir parçası mı?

Eğer bir şey canını yakıyorsa, bil ki başka bir şey bastırılmış.

Bir ileri bir geri, iki uçta gidip gelen düşünceler çatışma doğuruyor.

Bir taraftan ortaklığı kabul ederek, bir taraftan direniyor mu?

Yorgun ve bitkin hissetmen normal değil mi?

Acıyı getiren işte bu çatışma, büyümek değil.

Büyümenin, gelişmenin acı getirdiği fikrini serbest bırakmaya ne dersin?

Kabul eden tarafınla barışmaya?

Bu salınımın tadını çıkar.

Bir gece var, bir gündüz.

Ama gün bir tane.

İnan bana, bir yerden sonra neşeyle acı hiç farklı gelmeyecek sana.