Korku üzerine…

Korku üzerine…

Herkes kendi cennetini yaratabilir, tabi cehennemini de…

Korkunun cehennem olduğunu deneyimledim geçen gün bir korku evinde.

Korkmaktan korkarak geçiyor hayat belki de.

Hassas olmak normal.

Korkmak çok normal.

Bunu saklamak ya da kabullenmemek,

öyle olmadığı halde güçlü görünmeye çalışmak insanı özüne ait olmayan davranışlara sürüklüyor.

Hep bir kazanma hissi.

Hep bi başarı güdüsü.

Hep bi mükemmel olma ciddiyeti.

Hep bi dışarıya karşı iyi görünme mecburiyeti.

Bozuyor gerçek mevcutiyeti.

“Ya OL’duğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol” Rumi demiş ya.

O anda ne haldeysen, hangi duygunun içindeysen,

yaşamaya müsaade ettiğinde; geçiyor…

Hani iğne olmadan önce dakikalarda yaşanan gerginlik ve olunça aaa bu kadar mı, acımadı ki , geçti gitti mi şimdi, gibi…

Mesela yani.

Seni asıl acıtan iğne değil ki, iğne korkusu..

Hele bi de yardım istersen, hemen geliyor.

Ya da bakıyorsun ki zaten çevren destekle dolu.

Derdin neyse ona cesurca ve şefkatle bak. Derman onun içinde.

Aşk ile…

İÇKİMSE